امروز بررسی می کنیم که ملودی چیست؟
این مبحث البته مربوط به بحث تئوری مویسقی است.
برای بسیاری از ما موسیقی به معنای ملودی است.
همه ما در مدرسه، اتومبیل و یا هنگام گردش و کارهای روزانه مودی را زمزمه کرده ایم.
پس از شنیدن یک قطعه موسیقی اغلب می توانیم ملودی آن را به خوبی به یاد آوریم.
ملودی های آشا قادرند تجربه ها و احساسات پرشور گذشته را از تو در ما برانگیزند.
برای چنین انگیزشی ته به کلام و ساز نیازی هست و نه به آواز خوان و ارکستری بزرگ – فقط چند نت کفایت می کند.
تشخیص ملودی آسان تر از تعریف آن است.
با این همه، ملودی سرشتی ویژه دارد و حضور آن در موسیقی تمام دورانها و ملت ها دیده می شود.
شاید این سرشت؛ بیان ناپذیر ملودی که تداعی کننده احساساتی بی شمار است هرگز در قالب یک تعریف فرهنگنامه ای نگجد.
ملودی زنجیره ای از صداهای جداگانه و پیاپی است که در مجموع، کلینی درخور تشخیص را می سازند.
ملودی آغاز شده، پیش می رود و پایان می یابد و دارای جهت، شکل و پیوستگی است.
حرکت بالارونده و پایین رونده صداهای زیر و بم متودی، حسی از تنش و أسودگی، انتظار و رسیدن را در بر دارد و این همان منحنی با خط ملودیک است.
حرکت ملودی با فاصله هایی کوچک که فاصله پویشی با فاصله پیوسته نامیده می شوند یا با فاصله هایی بزرگ تر که فاصله پرشی با فاصله گسسته نام دارند صورت می گیرد.
فاصله پیوسته، فاصله میان هر دو نت پیاپی در گام آشنای دو، را می … است (فاصله میان دو تا راز نامی و…)،
فاصله ای که بزرگ تر از فاصله پیوسته باشد به عنوان یک فاصله گسنه شناخته می شود برای نمونه، فاصله میان دو تا می)، در ملودی، علاوه بر حرکت های بالارونده و پایین رونده پیوسته یا گسسته، یک نت منفرد نیز ممکن است به سادگی تکرار شود.
گستره یک ملودی، با فاصله میان یم ترین و زیرترین صداهای آن، می تواند کوچک یا بزرگ باشد برای مثال، در ملودی های کودکانه حرکت ها بیشتر پیوسته است و در گستره کوچکی سورت می گیرد اما در اغلب دیگر انواع موسیقی، فاصله های گسسته و پیوسته کم و بیش به یک اندازه و در گستره پهناور تری به کار گرفته می شوند.
ملودی های سازی در مقایسه با ملودی های وازی گرایش به گستره پهناورتری دارند و اغلب دربردارنده تست های برشی و سریعی هستند که سرایش آنها ممکن است دشوار باشد.